Philoso_Phay ยิ้มได้ง่ายๆหากหัวใจเราตรงกัน

02 September 2013

                  ก้าวเล็กๆได้เริ่มต้นอีกครั้ง ตามคำเรียกร้องของใครหลายๆคน ที่รอกันมาเกือบทศวรรษ (โอ๊ะ!! เขียนคำนี้ ถูกไหม ทศวรรษ?) อ้ะเริ่มก้าวก็สะดุดซะแล้ว หุๆ ขอให้ท่านผู้อ่านทำใจ กลับมาคราวนี้ไม่เหมือนเดิม เนื่องจากห่างหาย หมกตัวไปแอบกิน fish and chips มานานพอๆกับการอดและหักห้ามใจไม่ให้เขียนภาษาไทยยาวๆ เพื่อการพัฒนาภาษา ที่ดีขึ้นของเด็กตาดำๆ

ก่อนจะร่ายยาวไปมากกว่านี้...ขอขอบคุณท่านบรรณาธิการสำนักพิมพ์ยอดฮิตของประเทศไทยขวัญใจเยาวชนและวัยรุ่นทั้งสองสำนักพิมพ์ที่พยายามขอร้องให้เขียนเรื่องยาวและถูกปฏิเสธโดยทันทีเนื่องจากความไม่พร้อมที่ต้อง แอบไปกิน fish and chips >.< และไม่อยากทำให้ท่านต้องเสียเวลาแต่จำได้ว่าเคยให้สัญญาไปว่าถ้าพร้อมเมื่อไร จะกลับมาเขียนให้ไวที่สุดเจ้าค่ะ อิอิ ก็หวังว่าสักวันถ้าผลงานนี้กลับไปงามเด่นต้องตาท่านๆทั้งหลายอีกครั้ง ถึงวันนั้นเสียงในใจใครคนนี้ก็คงจะได้ส่งไปถึงว่า

                  “ เราก็อยากกลับมาทำงานเขียนให้ได้ไวที่สุดและจะไม่ขอหยุดเขียนตราบเท่าที่หัวใจยังมีแรงจะฝัน”

03 September 2013…ทัศนคติที่ทำให้หัวใจได้ใกล้กัน

                  เสมือนฟ้าดินเป็นใจ...เมื่อวานคิดจะใส่ emoticon สักหน่อย ipad หนูก็ค้างซะงั้น T^T จะให้ทำอะไรได้ นอกจากการปิดและนอน 555+ เก็บแรงมาสู่ใหม่ เปิด macbook มาได้ก็งกๆเงิ่นๆเกินบรรยาย เอ้ย!!…ยายแก่ที่ไหน มาบ่นอะไรแถวนี้ m^o^m เปิดตัวมาซะหวานแต่กลับบ่นได้สนุกสนานมาก จะเริ่มต้นเขียนเรื่องยาวจากอะไรดีนะ ต้องมีวาง plot เรื่อง ต้องสร้างตัวละคร ต้องคิดชื่อตัวละคร หาจุดหักเหของเรื่อง มันใช่เราซะที่ไหนกัน อิอิ ขอเปิดมิติใหม่ของการเขียนเรื่องยาวด้วยการไม่วางกรอบอะไรเลย แล้วเรามาดูกัน ว่าที่กล่าวมาทั้งหมด จะอยู่ตรงไหน และมีเรื่องราวอะไรบ้าง ^^  

                  “ทัศนคติที่ทำให้หัวใจได้ใกล้กัน” เกิดจากคำถามที่ว่า คุณจะพบเพื่อนใหม่ได้จากที่ไหนบ้าง และเพื่อนสนิท ของคุณคือใคร...คงไม่มีใครปฏิเสธได้ว่า ความเหมือนนั้นนำพาพวกเรามาพบกัน ความเป็นคนที่คิดอะไร คล้ายๆกัน มีLife Style ที่ค่อนข้างไปในทางเดียวกัน อาจก้าวข้ามผ่านไปถึงการที่คนสองคน นั่งอยู่ที่เก้าอี้คนละด้านบนโต๊ะ ตัวเดียวกัน แล้วต่างก็ทำในสิ่งที่ต่างคนสนใจ อบอุ่น เติมเต็ม แม้ไม่จำเป็นที่ต้องส่งผ่านความรู้สึกนั้น ด้วยคำพูด มากมายให้เกิดเสียงดังตลอดเวลาให้คนรอบข้างเป็นสักขีพยานร่วมรับรู้ แต่กลับเป็นความเงียบ ความสงบ ความรัก ลึกซึ้ง ที่กำลังโอนถ่ายสอดประสานสายใยรักท่ามกลางความอึกทึกมากมายของโลกภายนอก

                  ใช่ว่า…ความเหมือนเท่านั้นที่พาให้หัวใจเราได้ใกล้กัน กลับเป็นความแตกต่างที่ทำให้แต่ละวันของเราไม่ ซ้ำเดิม ทำให้เราต้องหยุดเวลาที่หมุนผ่านเราไปอย่างรวดเร็วนั้นให้เคลื่อนช้าลง หยุดเวลาเหล่านั้น เพื่อหันมามองใคร  บางคน ศึกษากันและกันเพื่อเข้าใจในความต่าง ปรับความเข้าใจ อดทน ยอมรับ ประนีประนอม เพื่อให้มือของเรา ไม่ว่างเปล่า เพื่อให้ชีวิตของเราไม่สูญเปล่า เปิดโอกาสให้ใครคนนั้นได้ผ่านเข้ามาล้มลุกคลุกคลานในหัวใจบ้าง สร้าง รอยยิ้มและคราบน้ำตาบ้าง…สิ่งที่ทำทั้งหมดนั้นก็เพียงเพื่อให้สายตาได้มองเห็นสีสันบนโลกที่ต่างไปจากเดิม…สิ่งที่ทำ ทั้งหมดนั้นก็เพียงเพราะเปิดโอกาสให้หัวใจของเราได้ใกล้กัน…แล้วคุณหล่ะ…อยากจะให้หัวใจของพวกเราตรงกันบ้างไหม?